İbadet
Küçük bir tebessüm, içten bir selâm,
Dosta hatır soran, bir iki kelâm,
Kısaca diyor ki, insana İslâm;
İhlâsla yaptığın, herşey ibâdet...
Doğuştan var olan, îman özüyle,
İlimler kaynağı, Kur'ân sözüyle,
Maddeye hükmeden, gönül gözüyle;
Herşeyde bir mânâ, görmek ibâdet...
Kalbin, 'istem dışı' vuruşlarını,
Göklerin, direksiz duruşlarını,
Maddenin verdiği, ipuçlarını;
Akıl tığlarıyla, örmek ibâdet...
Bahar tenindeki, binbir kokudan,
Binbir kanattaki, renkli dokudan,
Balıktaki pul pul, gümüş takıdan;
Onu 'Vareden' e, varmak ibâdet...
Gönül buzlarını, sevgiyle delmek,
Melekle insanın, farkını bilmek,
Kulda kusur varsa, affedip silmek,
Kırılmış bir kalbe, girmek ibâdet...
Ölümün açtığı, derin yarayı,
Kapatmaz... Versen de, köşkü sarayı.
Bir evlâd kaybeden, bahtı karayı,
Dilin merhemiyle, sarmak ibâdet...
Bakıp da kişinin amellerine,
Dünyayı terkedip, giden birine;
Cennet cehenneme hüküm yerine,
Kulluk sınırında, durmak ibâdet...
Cengiz NUMANOĞLU
Tövbe Şiiri
Ey çalgıcı, şu gazeli oku: Ben sevgiliden geçtim, de.
Gülden, dikenden geçtim, tövbe ettim, de.
Bir gün sarhoştum, bir gün şöyle böyle.
İkisinden de yumdum elimi.
Baktım na buraya kadar tövbenin içindeyim,
Dedim tövbelerime tövbe.
Bu köyün şarapçısı hani nerede?
Çabuk şu sağrağı doldursun.
Ar da neymiş, namus da ne?
Körkütük olmuşum, körkütük işte,
Sıcağa, soğuğa tövbe etmişim,
Yaşa, kuruya tövbe.
Gel çalgıcı, gel, ben yolumdan çıkmışım bir kere.
Sen bilirsin yolunu, al çalgıyı, vur tele.
Gönlüm benim paramparça.
Bir çare derdime, bir çare…
Göster kendini, çık ortaya,
Gecemizi aydınlat, çok karanlık, çok.
Hz. Mevlana
-*- Dua -*-
Yüce Allah'ım, şu karanlık yolları Muhabbetin gönlümüzde hız olsun,
Bizi sana ulaştıran yollar et! Güttüğümüz Hakk'a varan iz olsun,
İhtirasla kilitlenmiş kolları, Önümüzde uçurumlar düz olsun,
Birbirini kucaklayan kollar et! Yolumuzda dikenleri güller et!
Delalette bırakıp da insanı,
Yapma arzın en korkulu hayvanı;
Unutturma doğruluğu vicdanı,
Bizi sana layık kullar et!
Orhan Seyfi Orhon