KUR'ÂN-I KERİM, kâinat kitabının bir tercümesi, Yüce Allah tarafından insanlık için çizilmiş bir hayat programı, bütün ilim ve hakikatlerin aslı ve kaynağı olmakla beraber, aynı zamanda bir dua, bir zikir ve fikir kitabıdır.

  Mü'minler hem onun mânâ ve muhtevasıyla amel ederler, hem de ruhlarını serinletmek, kalblerini nurlandırmak, Rablerine yalvarmak ve o yüce âlemlerde mesafe almak için maddî ve mânevî bir temizlik yaparak huşû ve huzur için okumaya başlarlar.Kur'ân bir ibadet kitabıdır. Lâfzıyla ibadet edilen tek kitaptır.

  Kur'ân okumak farzdır ve Allah'ın emridir. Kuran okumanın başlı başına bir ibadet olduğunu gösteren ayetler ve hadisler vardır: ‘‘Kuran oku!’’ emri, ‘‘Namaz kıl!’’ emrinden bile önce gelmiştir. Namazın bir rüknü de kıraattir. Yani namaz kılabilecek miktarda Kur'ân ezberleyip okumak farzdır. Kur'ân-ı Kerîmin dışında hiçbir kitabın lâfzını, kelimelerini ezberlemek farz değildir. Bunun için Müslümanlar, mânâsını hiç anlamasalar da Kur'ân-ı Kerîmi bir ibadet şevkiyle Cenâb-ı Hakkın mübarek bir kelâmı olması hasebiyle severek ve sevinerek okurlar.

  Kur'ân-ı Kerîm'i okumak bir peygamber âdeti ve tavsiyesidir. Bir hadiste Sevgili Peygamberimiz (a.s.m.) bu tavsiyeyi ve uhrevî mükâfatını şöyle dile getirirler:

''Kur'ân'ı okuyunuz. Çünkü o kıyamet gününde size şefaatçi olarak gelecektir.''Kur'ân'ın kendisini okuyana şefaat edeceği gibi, okuyan da başkalarına, özellikle yakınlarına şefaat hakkına sahiptir.Hazret-i Ali'nin rivâyet ettiği bir hadiste Resulullah (a.s.m.) bu konuda şöyle buyururlar:

''Kim Kur'ân-ı Kerîmi okuyup ezberler, onun helal kıldığını helal kabul eder ve haramını haram sayarsa, o sebeple Allah onu Cennetine koyar ve hepsi de Cehennemlik olan yakınlarından on kişiye şefaat yetkisi verir.''

Efendimiz (a.s.m.) insanları inanç bakımından Kur'ân okuyan ve okumayan olarak iki meyveye ve iki bitkiye benzetir. Çok orijinal olan bu benzetmede önemli bir hakikat anlatılır. Hadis-i şerifi Ebû Mûsa el-Eş'arî rivâyet ediyor. Resulullah (a.s.m.) şöyle buyurmuştur:

''Kur'ân okuyan mü'min, kokusu hoş ve tadı güzel portakal gibidir.

  Kur'ân okumayan mü'min de, tadı güzel kokusu olmayan hurma gibidir.

  Kur'ân okuyan münafık, kokusu güzel ve tadı acı olan reyhan bitkisi gibidir.

  Kur'ân okumayan münafık ise, kokusu olmayan ve tadı acı Ebû Cehil karpuzu gibidir.'' Hadiste ifade edildiği gibi, Kur'ân okuyan ve okumayan mü'minin hali bellidir. Her ikisi de derecesine göre güzeldir; fakat inancı bakımından içten pazarlıklı münafığın durumu içler acısıdır.Böyle bir insan Kur'ân okusa da Kur'ân'ın kendisine bir faydası yoktur, çünkü kalbi imandan mahrumdur. Kendisi yanan, tükenen, etrafını aydınlatan, fakat ışıktan ve nurdan mahrum kalan bir mum gibidir.

  Kur'ân-ı Kerîm ferdi olarak, tek başına okunabildiği gibi, cemaat halinde toplu olarak da okunur. Bu aynı zamanda bir Kur'ân ve iman dersidir. Hem okunur, hem de mânâsı ve anlattıkları üzerinde müzakere edilir, tartışılır, hakikatleri kavranmaya, akla ve kalbe sindirilmeye çalışılır.Böyle bir cemaatin okuduğu Kur'ân, konuştuğu Kur'ân, düşündüğü Kur'ân, içi Kur'ân, dışı Kur'ân'dır. Melekler etraflarını kuşatır, rahmet imdadına yetişir, latifeler ve hissiyatlar tatmin olur, Cenâb-ı Hak da bu insanları kendi yüce katında anar.Bu ruhanî anı Ebû Hüreyre'nin rivâyetine göre Peygamber Efendimiz (a.s.m.) şöyle anlatıyor:

''Herhangi bir topluluk Allah'ın evlerinden birinde toplanır, Kur'ân-ı Kerîmi okurlar ve aralarında müzakere ederlerse mutlaka üzerlerine kalb huzuru, gönül ferahlığı iner. Allah'ın rahmeti kendilerini kaplar, melekler kendilerini kuşatır ve Allah da onları kendi katındakiler içerisinde anar.''

​